Temcîd: Minârelerde ezandan ayrı olarak Allah’a yapılan dua ve münâcâtlardır.
Üç aylarda recebin ilk gecesiyle başlayarak ramazanın teravih kılınan ilk gecesine kadar yatsı namazının ardından, ramazanda ise sahurdan sonra müezzinler ve cemaatin katılımıyla minarede okunurdu.
Camilerde temcîde çıkmak ve temcîd okuyacak topluluğu idare edebilmek
müezzinliğin önemli vazifelerindendi.
Temcîd şu şekilde okunurdu:
Bir kişinin “Yâ hazreti mevlâm” şeklindeki girişinden sonra üç defa kelime-i tevhid çekilir. Ardından kitap ve şeriat sahibi peygamberlerden en az dördünün isminin anılmasını, Hz. Muhammed’e salâtü selâm takip eder.
Daha sonra Kur’ân-ı Kerîm’den Allah’ın isimlerini içeren âyetlerden biri okunur ve bunu bir beyitten ibaret bir münâcât veya na‘t-ı resûlün okunması takip eder. Nihayet hep birlikte “ve’l-hamdü li’llâhi rabbi’l-âlemîn” denilir ve sonrasında gür sesli biri tarafından “el-Fâtiha” çekilir. Daha sonra ise “Mâ kâne Muhammedün ebâ ehadin ...” veya “Sübhâne rabbike rabbi’l-izzeti ammâ yasifûn ...” diye başlayan âyetin bir kişi tarafından okunmasıyla temcîd sona erer.
Bazı kısımları tek, bazı kısımları topluca (cumhur) okunan temcîdler bestelenmiş bir şekilde olmadıkları için her gece bir başka makamda icra edilme âdeti vardı.
0 Yanıt
1401 Gösterim